Onzichtbare Inkt

Ik geloof dat ik Limburgers begin te begrijpen

Lieve lezer: In deze aflevering, die zomaar de laatste zou kunnen zijn, wordt ik wat persoonlijker dan je van mij gewend bent, maar ik denk dat je daar wel tegen kunt, of misschien zelfs wel verzucht hè hè eindelijk, heeft-ie wel lang over gedaan.
Klopt.

Deze serie begon toen we alleen nog maar als vakantiegangers in deze provincie verbleven, eerst met één en later met twee kinderen. En steeds in een zudelijker deel van de provincie neerstreken zodat we uiteindelijk in Vaals belandden en we van daaruit Holset ontdekten.
Toen ik nog in Amsterdam woonde en een denkbeeldige stichting Antireclame afgekort SAR aankondige in het radiopramma de Ochtendspits dien gepesenteerd  werd vanuit een boekwinkel op het Spui in Amsterdam door Frits Spits sloeg dat tot mijn verbazing zo in in de reclamewereld dat dat er nog een pagina’s lange discussie tussen mij en corifeeën uit de reklamewereld ontstond er soms wel een amusante uitwisseling tussen onns de critici en de marketingboys. (Vrouwen kwamen in die sector sporadisch).

Er volgden tal van discussies en ik raakte bekend met meerdere personen uit de narkeing en reclamewereld.
Een van die marketeers vertelde mij dat zijn broer vertegenwooordiger was van een Limburgse brouwerij en dat die hem vertelde dat hij nooit een afspraak maakte met een klant. Maar dat hij altijd eind van de ochtend belde en dan opbelde en iets zei als “Hoi Matthieu ik ben in de buurt en wilde hier ergens gaan lunchen, mag ik je uitnodigen, en heb je miscchien een advies waar het eten de moeite waard is?
En dat werkte altijd.
Ik vond dat wel een grappig verhaal, maar waarschijnlijk overdreven. Omdat overdijving een bekend verschijnsel in de reclame is.

Jaren later, toen mijn geboortestad Amsterdam mij de keel uithing en ik verhuisde naar het eiland La Palma wat toen nog heel rustiek was en daar probeerde in te burgeren kreeg ik te doen met de betekenis van het woord mañana.
Ik kwam er achter hoe je met de inhoud van dat woord moest omgaan.
Het was een ervaring die mij jaren later in eens een brainwave bezorgdeHoe een afspraak in Limburg een zelfde plastisch karakter had als het Spaanse:

Het was de katholieke achtergrond die de beide culturen doordezemde.
Als ongelovige ben ik uiterst geïnteresseerd in de mindset van gelovigen en probeer mij voor te stellen hoe dat voelde.
Daarbij voelde ik dat het gemakkelijker zou zijn me voor te stellen katholiek te zijn dan een van de vele vormen van protestants.
En daar bij speelde niet alleen de kunstwerken die uit het katholicisme voortgekomen zijn, maar vooral dat het begrip vergeving dat het kathoieke geloof zachtmoediger maakt dan het protestanste.
De intentie goed te doen wordt positief bevonden dat de mens niet altijd zijn voornemens waarmaakt komt omdast wij niet volmaakt zijn maar we kunnen dit goedmaken.
Dus leerde ik dat als een Limburger zegt Kump jot, hij dat waarschijnlijk ook meent want het is prettig om iemend ergens mee the helpen. Dus afspraak met jou komt niet onder aaan het to do lijstje maar bovenop de lias pen.

Het kan echter gebeuren dat de persoon waarmee je die afspraak echter een telefoontje krijgt van iemand die belt en zegt “Hoi Math, ik zit omhoog…..” en dat er daan een intentie om te helpen inweerstaanbaar is.

(Dus in zo’n situatie kan je beste aan de vooravond van de dag van de oorspronkelijk avond preventief bellen en vertellen hoe gelukkig je bent dat Matthieu je uit de nood komt verlossen.)

Eigeenlijk ik heb ik gemerkt dat dit wel een ontspannend systeem is en als het duidelijk gemaakt dat een van die twee hulpvragen over een noodsituatie gaat is het geen probleem om de partij die wachten moet te vertellen dat hij wachten moet maar dat….enz.

This entry was posted on zaterdag 6 december, 2025 at 3:27 and is filed under Uncategorized. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.