Hieronder volgt de tekst van een ingezonden brief die op Het Moederfront geplaatst is.
Reacties zijn hier welkom, maar hebben waarschijnlijk een groter bereik daar.
Het is altijd bemoedigend om te merken dat andere mensen opvattingen delen, waarvan jij dacht dat je de enige was die ze koesterde.
En het is helemaal moedgevend als je ziet dat deskundigen die ideeën van jou onderbouwen met hun kennis of uitkomsten van onderzoek en ze zo nog krachtiger kunnen beargumenteren.
Om die redenen lees ik daarom altijd graag deze site, en ben ik ook blij met de response die ik krijg op de stukjes die op mijn weblog heb geschreven over die zogenaamde aanrechtsubsidie en de tweeverdieners ideologie.
Uit het aantal bezoeken, de woorden waar op gezocht werd en de reacties die ik krijg blijkt niet alleen dat de hele ‘aanrecht’ discussie niet alleen breed leeft maar ook de bron is van veel onbehagen.
Ik gebruik expres het woord onbehagen, omdat dit door mij -ik ben een tamelijk oude man – direct geassocieerd wordt met het befaamde artikel van Joke Smit “Het onbehagen bij de vrouw”, dat in 1967 aanleiding gaf tot het begin van de tweede feministische golf.
Nu moet ik mij inhouden om hier niet een enthousiaste, maar ellenlange opsomming te geven alle acties en resultaten die hier uit voorgekomen zijn, maar volsta ik met de constatering dat het op het juiste moment en in de juiste bewoordingen uiten van onbehagen het begin kan zijn van het bestrijden van de oorzaken ervan.
Want hoe bevredigend het ook kan zijn om elkaar te herkennen en te troosten, er is meer nodig om de situatie te veranderen.
En dat is wel nodig, want als ik het goed zie, staat er niet minder op het spel dan het recht om voluit te mogen functioneren als opvoeder, zonder culturele ontmoediging en fiscale bestraffing.
Hier en daar wordt er wel een gewezen naar een te ver doorgeschoten feminisme als het gaat over de tendens om alle vrouwen buitenshuis te willen laten werken, maar ik denk dat dit eerder een vorm van te kort schietend feministisch inzicht.
Het feminisme streefde er immers naar vrouwen te bevrijden van opgelegde rolpatronen, en niet om rolpatronen te vervangen door andere opgelegde rolpatronen.
Rolpatronen overigens waar mannen zich in nog veel sterkere mate laten bepalen, wat de meesten nog niet eens in de gate lijken te hebben. Daar is de emancipatie helemaal te vroeg opgehouden. (Het zou dan misschien ook beter zijn om in plaats van uitsluitend over feminisme ook eens wat vaker over gender emancipatie te spreken).
Ter zake. Hoe brengen we een derde golf op gang?
Zou deze site niet een goede plaats zijn voor het startsignaal?
Zou het geen goed idee zijn om met z’n allen eens een dagje te brainstormen, hoe we onze ideeën beter in de publieke aandacht en op de agenda van de beleidsmakers kunnen krijgen?
Meer over dit onderwerp in:
Tweeverdieners en duurzaamheid 31 mei 2010
Hoezo, aanrechtsubsidie? 3 maart 2010
Tags: Uncategorized
Onzichtbare Inkt 
Geef een reactie