Meestal hoor je alleen maar van een doorstart als het over een bedrijf (of een instelling waarvan je vroeger niet wist dat het eigenlijk ook een bedrijf was, zoals een ziekenhuis bijvoorbeeld) failliet gaat of dreigt te gaan.
Er zijn dan nieuwe geldschieters gevonden en het bedrijf gaat dan, zoals het heet, ‘in afgeslankte vorm’ verder. En dat betekent dan meestal dat er vestigingen gesloten worden en er mensen ontslagen worden of alleen onder ongunstiger voorwaarden kunnen aanblijven.
De uitdrukking doorstart komt uit de luchtvaart.
Het houdt in dat een toestel aan komt vliegen op de landingsbaan. Deze even met de wielen aanraakt en dan vol gas weer opstijgt. Een wat overbodig aandoende procedure, lijkt me. Was dan gewoon boven gebleven, zou ik zeggen, maar het zal toch wel ergens goed voor zijn, want het wordt in elke vliegopleiding druk geoefend.
Maar als je het woord doorstart even los denkt van zijn gebruikelijke betekenis, is het iets wat de verbeelding prikkelt. Al was het alleen maar omdat het zo’n intrigerende tegenstrijdigheid in zich herbergt.
Dóórstarten, dóór beginnen dus?
Opnieuw beginnen, ja dat kan, maar dóór beginnen? Als je doorgaat met iets, ligt het begin er van al achter je. Ja toch?
Hoe onlogisch het woord is, wordt duidelijk als je je voorstelt hoe een video van een doorstartende atleet er uit zou zien.
Maar ik denk dat op het menselijke vlak er toch wel iets kunt bedenken wat op doorstarten lijkt.
Ik heb al lang geleden bedacht dat het best een leuk idee zou zijn om een vorm van hertrouwen met je partner te bedenken.
Nee, niet uit elkaar gaan en dan weer opnieuw beginnen. Dat is meer iets voor mensen die niet weten wat ze willen.
Nee je trouwt opnieuw met iemand terwijl je er al mee getrouwd bent.
Dat is denk ik bijna net zoiets als doorstarten; iets wat niet helemaal lijkt te kunnen.
Wat is daar nou de lol van?
Nou, ten eerste dat je iets doet wat redelijkerwijs niet mogelijk is.
Maar bovenal komt iemand natuurlijk alleen maar op zo’n idee als hij of zij een prettig soort huwelijk heeft. Dan ben je niet alleen tevreden dat je toen dat jawoord hebt gegeven, maar vooral dat die ander dat ook deed, en zich daar tot vandaag de dag aan gehouden heeft. Dus dan zou het toch ontzettend leuk zijn om dat jawoord nóg een keer te geven?
Ja, en daar komt de logica van de werkelijkheid weer eens dwarsliggen, want zoals we weten is daar die ijzeren wet: Eéns gegeven, blijft gegeven.
Maar daar heb ik iets op gevonden:
Minstens net zo leuk, wat zeg ik, nog veel leuker, is het om elkaar het ja-nog-steeds woord te geven.
En eigenlijk nog veel betekenisvoller, want nu weet je waar je het over hebt, en toen was er alleen maar een roze verwachting.
Je kunt daar dan van alles omheen bedenken, en klein ritueel, of voor mensen die daar van houden, een feest.
Bijvoorbeeld om het zo te doen zoals je het toen eigenlijk had willen doen, maar niet kon doen omdat je rekening had te houden met wensen en verwachtingen van families en vrienden.
Of zonder feestje, omdat het ja-nog-steeds woord zelf het feestje is.
Mocht je je geïnspireerd voelen, en vind die ander het ook een leuk idee, dan zou ik zeggen: Doen.
Happy doorstart!
Tags: geluk
Onzichtbare Inkt 
Geef een reactie