Brinkmanship is een term uit de koude oorlog.
Het idee erachter was dat je de tegenstander het best hun hok in kon intimideren door tot het randje van oorlog te gaan. (Going to the brink of war).
Dezer dagen haalde een Brinkman het nieuws met het idee de Antillianen te verkopen via Marktplaats.nl.
Blijkbaar wist die meneer niet dat de gewoonte mensen te kopen en te verkopen door Nederland al in 1863 is afgeschaft. Maar ja, wat wil je, die meneer Brinkman is lid van de PVV, die wel meer dingen door elkaar haalt.
Zo zou PVV Partij voor de Vrijheid zou betekenen.
Maar als je eens opzoekt waar die partij voor staat dan zie je dat ze het voornamelijk hebben over verbieden inperken en opheffen.
Wat ze eigenlijk het liefste willen is een heilige oorlog. Een soort blonde hijad, zou je kunnen zeggen.
Het is dan ook volstrekt logisch en uiterst respectabel dat de Antillianen niets met zo’n Brinkman te bespreken hebben.
De Tweede Kamer delegatie wenst meneer B. echter niet laten vallen.
Natuurlijk fatsoen moet je doen, maar niet onder alle omstandigheden.
Misschien is fatsoen meer iets voor de studeerkamer, als we aan Balkenende’s standje aan Bot terugdenken. In de praktijk van het volksvertegenwoordigerswerk gaat het formele boven het fatsoenlijke.
Wel probeert de VVD voorzitter van de delegatie – die tegen beter weten in toch maar naar de Antillen is gereisd – nog z’n gezicht te redden door afstand te nemen van ‘de manier waarop’ de heer Brinkman aan zijn ideeën uiting heeft gegeven, waar ieder fatsoenlijk mens natuurlijk afstand had genomen van de inhoud van die ideeën.
Maar we zagen het al ook in de nieuwe politiek gaat de vorm vaak boven de inhoud.
(Zou dat misschien de oorzaak kunnen zijn dat de volksvertegenwoordiging – de wetgevende macht – in de praktijk zo vaak de Baarmoeder van de Bureaucratie lijkt te zijn?)
Kijk, nou heeft nog nooit iemand mij er van beschuldigd diplomatiek te zijn. Maar in dit geval had ik het als commissielid toch wel beter gedaan.
Ik had er voor gezorgd dat de commissie thuis was gebleven omdat er geen redelijke basis voor vruchtbaar overleg was.
En dan had iedereen naar eigen behoefte kunnen bedenken of dat ontbreken van die basis nou lag aan die langtenige Antillianen die zich niet eens als handelswaar wilden laten behandelen, of aan het gemis aan beschaving van een deel van de Nederlandse delegatie.
Tags: politiek, Uncategorized
Onzichtbare Inkt 
vrijdag 3 oktober, 2008 om 1:42 |
Zo is het maar net !