Onzichtbare Inkt

Omdat mijn biologische wekker niet gelijk loopt met die van mijn bruid, gebeurt het zelden dat wij gezamenlijk ontbijten.
Maar deze zondagochtend was een uitzondering.
De rolgordijnen in de keuken waren voor driekwart neergelaten, zodat je maar een smal reepje Saaiwijk zag. Op tafel brandden drie kaarsen, en er was nog wat over van het brood dat ik de dag er voor gebakken had. Buiten sneeuwde het licht.

Geluk houdt zich graag op in keukens

Een verlaten spinnenweb tussen het rozemarijnstruikje in de kruidenbak voor het keukenraam en en een onzichtbaar bevestigingspunt buiten mijn gezichtsbereik ving heel af en toe een vlokje sneeuw.
Een enkel vlokje was iets groter en leek iets trager te vallen, en als je goed-keek zou het eigenlijk best wel eens een beetje kunnen zweven.

En, ja hoor, ik was weer terug in mijn jeugd.
Als kind lukte me dat: goedkijken.
Net zo lang turen naar natte sneeuw, tot er goede sneeuw tussen zat. En dan droomde je verder over dikke sneeuw dekens, waar je voetstappen diep in achter zouden blijven, als je tenminste de aarzeling kon overwinnen om als eerste over dat veldje te lopen, en daarmee iets ongerepts onherstelbaar te veranderen.
Of over een sneeuwpop in de vorm van een ijsbeer, die je dit jaar écht zou gaan maken en waarmee je grote opschudding in de buurt zou veroorzaken. Vooral als je hem op de hoek van de straat zou zetten, zodat de beer met z’n naar links gedraaide kop om de hoek zou turen.
Of een iglo zoals we die in die strenge oorlogswinter gemaakt hadden van bevroren sneeuw.
Al die gelukzalige perspectieven doemden op als je die sneeuvlokjes probeerde te volgen en je werd een beetje duizelig als je in de lucht keek naar hun opvolgers en de sneeuw ineens  zwarte sneeuw werd.
Alles was mogelijk!
Wat daar bij hielp, was dat het weer onvoorspelbaar was. Dat zeiden de mensen toch? Niets is zo onvoorspelbaar als het weer.
Maar nu hebben we teletekst pagina 704, en weet je dat in het westen en midden van het land de sneeuwval om kwart over drie ophoudt en dat tot aanstaande donderdag de temperaturen zullen stijgen. Trouwens het woord sneeuw hoor je ook al steeds minder. Winterse buien kan je krijgen!

Dat met die ijsbeer zal er dus wel nooit van komen.
Jullie met je stomme auto’s ook!