Onzichtbare Inkt

Greet Hofmans leeft en werkt bij de Nederlandse strijdkrachten, zo kunnen we vaststellen uit dit bericht op teletekst:

06 April 2009
Van Uhm: JSF-testtoestellen kopen
De commandant der strijdkrachten Van Uhm wil dat Nederland overgaat tot de aanschaf van twee JSF-testtoestellen.
Van Uhm noemt de JSF het beste toestel voor de laagste prijs.
Deze maand neemt de Kamer een besluit over de aankoop van de twee test-JSF’s.
Het is onduidelijk of een meerderheid voor is. De PVV en de linkse oppositie zijn tegen en de PvdA twijfelt.
Vandaag houdt de Kamer een hoorzitting over de JSF.
Van Uhm vindt het jammer dat hij daar niet voor is uitgenodigd. Hij zegt dat hij zich niet in het debat wil mengen en dat zijn opmerkingen slechts een militair advies zijn.

Wij gewone stervelingen die niet beschikken over een hulpje dat van boven ingefluisterd wordt, weten nog niet wat die beste prijs is en hebben testtoestellen nodig om vast te stellen of het ding inderdaad het beste is.

Interessanter dan de mening van die ene meneer in Valkenswaard is de vraag of er een geloof of godsdienst denkbaar is zonder gelovigen c.q. godsdienstigen.
Ja, in de wereld van de filosofie is  van alles denkbaar, zoals vleesetende vegetariërs en menslievend kapitalisme, maar hier beneden op de wereld waarin wij leven is de vraag of die dingen ook bestaanbaar zijn.

En ik denk dat een geloof zonder gelovigen met enige inspanning wel denkbaar is, maar niet bestaanbaar.
Immers naar mijn (atheïstische) mening is het geloof door mensen bedacht, maar ook als je het hier niet mee eens bent zal je beamen dat het wel door mensen in stand gehouden, beleden, geïnterpreteerd, verbreid en verdedigd wordt.

Zonder gelovigen sterft het geloof.
O.K. de Nederlandse schrijver Belcampo schreef ooit dat als hij in problemen kwam hij altijd bad tot een god van een uitgestorven religie. Want die zitten zich enorm te vervelen en zijn zo blij als een kind als ze weer een klusje mogen opknappen.

Maar in ernst kunnen we het Griekse/Romeinse idee toch wel als een ex-geloof om niet te zeggen on-geloof beschouwen. Niemand gelooft er nog in en zelfs de meest ijverige beroepsatheïst denkt er niet aan om langs de A4 een bord te zetten waar met koeienletters op staat:  HET BESTAAN VAN ZEUS IS EEN ABUIS. En je zou er met de beste wil van de wereld niemand mee kunnen kwetsen.

De Hoge Raad houdt zich echter bezig met het aardse leven en met wat daar wel en niet in mag. Natuurlijk is het goed dat ze dan met een vlijmscherp lancet het diepste wezen van het rechtsbegrip proberen bloot te leggen. En dan is het niet raar dat zij een onderscheid maken tussen het beledigen van een geloof en het beledigen van een groep mensen.

Maar nu zegt de Hoge Raad dat het niet strafbaar is om zich beledigend uit te laten over een godsdienst. Ook niet als dat gebeurt op zo’n manier dat de aanhangers van die godsdienst daardoor in hun godsdienstige gevoelens worden gekrenkt.  Alleen als de nodeloos krenkende uitlating ‘onmiskenbaar’ betrekking heeft op een bepaalde groep, die zich onderscheidt van anderen door hun godsdienst, is er sprake van groepsbelediging.

Die kan ik niet volgen. Nu is de verdachte geen bijzonder geordende geest gezien het feit dat volgens de NRC van 10-3-2009 op die poster onder meer ook nog stond:  ‘Theo is voor ons gestorven. Wie wordt de volgende? Kom in verzet NU! Nationale Alliantie, wij buigen niet voor Allah. Word lid!”

Volgens mij is het nooit de bedoeling van Theo geweest om voor ons te sterven, en wat heeft Allah hier mee te maken? Gelooft die man in Allah? Nou ja, doet er ook niet toe,  je kan altijd iemnd onbestraft laten omdat hij ernstig in de war is. Maar de belangrijke vraag is, is de uitlating op zich laakbaar.

Het sleutelwoord lijkt hier onmiskenbaar. En ik zou daar het woord onontkoombaar tegenover willen stellen.

Als ik een ziekenhuis binnensluip en ik trek daar de stekker uit een beademingsapparaat, is het dan van belang of ik onmiskenbaar het oogmerk had de patiënt die aan dat apparaat lag te doden?
Iedereen die niet ernstig verward is kan op zijn vingers natellen dat het een onontkoombaar gevolg zal zijn.
En daarom hebben we naast moord en doodslag ook nog een begrip dood door schuld.

Vraag aan de jurist, wat ontbreekt er aan de beledigingswetgeving, zodat het mogelijk is dat je iets niet mag doen maar wel iets mag doen dat onontkoombaar leidt tot datgene wat je niet mag doen.

109 Teletekst di 10 mrt
***************************************
Hoge Raad:islam-belediger vrijuit
***************************************
De Hoge Raad heeft een man die was
veroordeeld voor belediging van moslims
vrijgesproken.De man uit Valkenswaard
hing in 2004 na de moord op Theo van
Gogh een poster voor zijn raam met de
leus ‘Stop het gezwel dat islam heet’.

De rechtbank en later het gerechtshof
veroordeelden de man omdat hij daarmee
moslims zou hebben beledigd.Volgens de
Hoge Raad was de poster echter alleen
beledigend voor het geloof en dat is
volgens de wet toegestaan.

Een uitspraak is pas strafbaar als er
onmiskenbaar sprake is van belediging
van een groep mensen.Volgens de Hoge
Raad was dat hier niet het geval.
***************************************
Het is natuurlijk ondenkbaar dat een juridische nitwit zoals ik de heren van de Hoge Raad zou kunnen verbeteren, dus zeg ik maar dat hun uitspraak te intelligent is om door mij begrepen te kunnen worden.
Wat beweerde die man uit Valkenswaard? Dat de Islam een gezwel is dat gestopt moest worden. Dat laatste impliceert dat de man het niet zomaar een gezwel vindt, maar een kwaadaardig gezwel.
Nu zegt de Hoge Raad, dat je van alles mag roepen over een geloof als je het maar niet over mensen hebt (zoals bijvoorbeeld de belijders van dat geloof).
Denk, denk, denk.

Ja ik snap het de heren van de Hoge Raad opereren op een hoog filosofisch abstractie niveau en kunnen zich een geloof sec voorstellen dat niet bezoedeld is door menselijke bemoeienis.  Zoiets als een nog niet geopenbaard geloof. (Nou ja geloof mag je het nog niet eens noemen want het geloven is een menselijke bezigheid).  En daarom kun je het rustig beledigen. Je mag dus bijvoorbeeld zeggen “In den beginne was het schuttingwoord”

Maar hoe kan je een geloof los van gelovigen beledigen? Is een abstractie wel te beledigen, of is er een menselijk waardenstelsel nodig om überhaupt te beledigd te kunnen worden?
En nog iets anders. De vrije meningsuiter uit Valkenswaard wil de Islam stoppen. Dat wil zeggen dat hij zich zorgen maakt omdat hij groeit. Maar kan een abstractie groeien zonder menselijke betrokkenheid?
Zeker de Islam niet, want die is volgens de aanhangers gebaseerd op de Koran die als een goddelijke openbaring wordt gezien, die derhalve voor hen vast en onveranderlijk is.
Het enige wat zou kunnen veranderen is de interpretatie van de Koran, maar zelfs dat houdt een deel van de Islam voor ongewenst dan wel onmogelijk.
Het is ook niet aan te nemen dat de man uit Valkenswaard zich ernstige zorgen maakte over de groei van de interpretatie van de Koran, maar bang is voor de groei van het aantal in Nederland wonende aanhangers van de Islam.
Volgens mijn redenering beledigt hij dus wel degelijk een groep mensen door ze met een gezwel te vergelijken.
Maar nogmaals, wie ben ik om het beter te willen weten dan de Hoge Raad.

Op 8 januari 2008 schreef ik in het stukje Brinkmanship:

De Tweede Kamer delegatie wenst meneer B. echter niet laten vallen.
Natuurlijk fatsoen moet je doen, maar niet onder alle omstandigheden.
Misschien is fatsoen meer iets voor de studeerkamer, als we aan Balkenende’s standje aan Bot terugdenken. In de praktijk van het volksvertegenwoordigerswerk gaat het formele boven het fatsoenlijke.

Wel probeert de VVD voorzitter van de delegatie – die tegen beter weten in toch maar naar de Antillen is gereisd – nog z’n gezicht te redden door afstand te nemen van ‘de manier waarop’ de heer Brinkman aan zijn ideeën uiting heeft gegeven, waar ieder fatsoenlijk mens natuurlijk afstand had genomen van de inhoud van die ideeën.

Maar we zagen het al ook in de nieuwe politiek gaat de vorm vaak boven de inhoud.
(Zou dat misschien de oorzaak kunnen zijn dat de volksvertegenwoordiging – de wetgevende macht – in de praktijk zo vaak de Baarmoeder van de Bureaucratie lijkt te zijn?)

Kijk, nou heeft nog nooit iemand mij er van beschuldigd diplomatiek te zijn. Maar in dit geval had ik het als commissielid toch wel beter gedaan.
Ik had er voor gezorgd dat de commissie thuis was gebleven omdat er geen redelijke basis voor vruchtbaar overleg was.

En dan had iedereen naar eigen behoefte kunnen bedenken of dat ontbreken van die basis nou lag aan die langtenige Antillianen die zich niet eens als handelswaar wilden laten behandelen, of aan het gemis aan beschaving van een deel van de Nederlandse delegatie. (einde citaat)

Nu een jaar later is het dan eindelijk zover: