Posts Tagged ‘aanrechtsubsidie’

Het gezin, de broedstoof van de evolutie

zaterdag 5 maart, 2011

Het gezin, de broedstoof van de evolutie. Dat is de ondertitel van een pamflet van pakweg dertig A4tjes, “Waarom ouders onmisbaar zijn” .

Het pamflet is bedoeld als ruggensteun voor die ouders – vooralsnog voornamelijk moeders – die er voor gekozen hebben hun kind of kinderen zelf te verzorgen en op te voeden, en ter overweging voor die ouders die die keuze nog moeten maken.
Veertig jaar geleden zou zo’n tekst nergens op geslagen hebben. Natuurlijk verzorg je zelf je kinderen en voed je ze zelf op. Wie anders.
Maar tegenwoordig zijn er meerdere partijen die vinden dat dat een ouderwets stoffig idee is.

De overheid vindt bijvoorbeeld dat vrouwen veel meer moeten deelnemen aan het arbeidsproces, en als de overheid het over ‘het arbeidsproces’ heeft , dan bedoelen ze buitenshuis betaald werk.
De kinderopvang sector vindt dat je je kind de deur uit moet doen, omdat dat veel beter voor je kind is.
Veel ouders vinden dat ze wel moeten, want van één inkomen kunnen ze niet rondkomen.
En een aantal spraakmakende vrouwen vinden dat zelfs part-time werken nog niet feministisch genoeg is.

Het pamflet wil een tegengeluid laten horen.
Het gezin staat aan het begin van de vorming van ieder individu.
Het gezin is daarom het doorgeefluik van onze beschaving.
Ouders bepalen samen hoe de wereld van de toekomst er uit zal zien.

De volledige tekst kan je hier in pdf formaat openen en dan eventueel opslaan of uitprinten.

Als daar belangstelling voor is kan ik het ook in een e-book formaat beschikbaar stellen. Geef dan wel aan in welk formaat

Advertentie

Tags:, , , ,
Geplaatst in emancipatie, gezin, kinderopvang, opvoeding, Uncategorized | Leave a Comment »

BOinK, en dat gun je ieder kind

maandag 13 december, 2010

Een bijzonder teletekst bericht op 13 december 2010:

De belangenvereniging van ouders in  de kinderopvang, BOinK, waarschuwt dat de Amsterdamse zedenzaak niet moet leiden tot een heksenjacht in de kinderopvang.
Voorzitter Jellesma zegt dat de aard en omvang van de zaak niet te bevatten is en dat mensen die dit met kinderen doen geestesziek zijn.Hij benadrukt dat de  andere 80.000 werknemers in de opvang  wel het beste met kinderen voorhebben.
Een moeder die twee jaar geleden al  melding maakte van misbruik van haar zoontje en een vriendje, werd door de  directeur van het kinderdagverblijf en
de politie niet serieus genomen. Dat heeft zij tegen de zender AT5 gezegd.

Hoewel er op dat moment nog geen enkel geluid richting de kinderopvang geuit is, waarschuwt meneer Jellema maar alvast. En omdat er bij ongeuite kritiek al direct de term heksenjacht in de mond genomen wordt, kan je wel verwachten wat de reactie zal zijn bij wel geuite kritiek.

Waarom is die man zo beducht voor reputatieschade van de kinderopvang?
Omdat de Belangenvereniging van ouders in werkelijkheid een vereniging is waarvan alleen oudercommissies binnen kinderopvang, buitenschoolse opvang , crèches en gastouderbureaus lid kunnen worden.
Die commissies betalen dan een contributie die afhankelijk is van het aantal groepen of bemiddelde kinderen. Wat er dus op neerkomt dat de commerciële instellingen in de kinderopvang voor de inkomsten uit contributie van BOinK zorgen. (En dat berekenen die organisaties natuurlijk weer door in hun tarieven).
Daarnaast ontvang BOinK voor projecten ook nog subsidie van OCW, het ministerie dat ook Stipko, de Stichting Promotie Kinderopvang subsidieert en als motto heeft “Kinderopvang, dat gun je ieder kind.”

Het is dus logisch dat men niet wil bijten in de hand die hen voedt. En beweert  de heer Jellema ook via de radio, dat hem niet is gebleken dat de kinderopvang te kort is geschoten in het toezicht op medewerkers. Ondanks de klacht van die moeder in 2008 die niet serieus genomen werd.

Het is wonderlijk dat je na zo’n incident volstaat met de bewering dat alle 80.000 werknemers het beste met kinderen voorhebben.
Dat had hij een week voor het bekend worden van het misbruik natuurlijk ook gezegd, en net als nu was dat dan een uitspraak geweest die niet op  wetenschap maar op een optimistisch vermoeden berustte.
We weten immers dat er veel mis is in de kinderopvang. Bijvoorbeeld op het punt van te grote groepen en ongekwalificeerde medewerkers en dat gemeenten op klachten van de ggd geen actie ondernemen.
Zie een artikel in de NRC hierover:
http://www.nrc.nl/economie/article2637309.ece/Kwaliteit_van_cregrave_ches_lijdt_onder_privatisering

site BOinK:  http://www.boink.info/home

site Stipko: http://www.datgunjeiederkind.nl/

Naschrift 14 december

Een dag later wordt in de Volkskrant al uit een genuanceerder vaatje getapt:

‘Geert Wilders slaagt er al niet in zijn Kamerleden goed te screenen, laat staan dat we 80 duizend medewerkers in de kinderopvang volledig  kunnen doorlichten’,zegt voorzitter Gjalt Jellesma van ouderbelangenvereniging Boink.
De branche zelf blijft nog vooral defensief:
Over  een verklaring omtrent het gedrag zegt Pico Kuiper, vicevoorzitter van de branchevereniging Ondernemers in de Kinderopvang: ‘Misschien moeten daar in de toekomst strengere eisen aan worden gesteld, maar we moeten van de kinderopvang  geen politiestaat maken.’

Wat kan je hier tegenin brengen als ouder?
Het onderstaande organigram op de website van BOinK geeft je een indruk waar die moeders in 2008 tegen op moesten boksen

1 Organigram medezeggenschap ouders

Deze afbeeldingen zijn inmiddels op de site van boink onzichtbaar gemaakt, of zoals ze daar misschien zeggen héél erg transparant.

Onderwerpen van gesprek bij de communicatielijnen (die in beide richtingen lopen):

  • 1 Onderwerpen van advies die gemandateerd zijn door locale oudercommissies (NB: kunnen voor verschillende lokale oudercommissies, verschillende onderwerpen zijn)
  • 2 Onderwerpen van advies die niet gemandateerd zijn door locale oudercommissies(NB: hoeven niet dezelfde te zijn, afhankelijk van mandaat aan centrale oc, zie onder 1)
  • 3 Communicatie vanuit centrale oc naar locale oc’s: notulen sturen, adviezen, peilingen. Vanuit locale oc’s: signalen afgeven aan centrale oc
  • 4 Intern overleg/ afspraken directie-management onderneming)
  • 5 Onderwerpen van advies OR-directie
  • 6 Informeel overleg
  • 7 Lokale Oudercommissies kunnen bij belangrijke aanstaande wijzigingen met elkaar overleggen, ook delen van ervaringen en documenten.
  • 8 Lokale oudercommissies- individuele ouders. Ouders kunnen signalen afgeven aan oudercommissie en andersom moet oc toetsen bij ouders, en weten wat er leeft.

Het is duidelijk dat BOinK een belangenorganisatie is. Maar om nou te zeggen dat de ouders hier het eerste en laatste woord hebben?

Nee, we hebben hier eerder te maken met zo’n overbodige korst van mee-etende managers lijkt me.

Tags:, , , , ,
Geplaatst in Uncategorized | Leave a Comment »

Waarom ik hier niet mag zijn

maandag 7 juni, 2010

In 1921 vertrok de toen 17-jarige Hubertina Katharina Maria Fretz (roepnaam Tienchen) uit haar geboortedorp Lobberich (tegenwoordig deel uitmakend van de gemeente Nettetal) naar Nederland.
Duitsland – na de eerste wereldoorlog leeggeplunderd op grond van het verdrag van Versailles – verkeerde in een economische crisis waarbij vergeleken de onze een periode van hoogconjunctuur is.
Volgens de huidige etikettencultuur was Tienchen dus een economische vluchteling. Maar sinds de verkiezingscampagne van 2010 wordt dit etiket overplakt door een nieuw; ‘kansarme migrant’. Of als men het neutraler wil laten klinken; ‘laag opgeleide migrant’.
Het auteursrecht voor deze nieuwe term moeten we zoeken bij de VVD.

Laten we voor we het verder over Tienchen Fretz hebben, nog een wat nauwkeuriger naar deze nieuwe etiketten kijken.
Wanneer politici over migranten spreken, bedoelen ze natuurlijk immigranten. Mensen dus, die hier willen wonen en werken, of hier zoeken naar een veilig bestaan.
De term economische vluchteling kwam in zwang toen men vond dat hier te veel mensen asiel kwamen zoeken en men twijfelde of zij wel allemaal politieke vluchtelingen waren.  Ook hier was de VVD weer de bakermat en was de voormalige gevangenbewaakster Verdonk de luidruchtigste pleitbezorger van een strenger deurbeleid.

Maar inderdaad, Tienchen had je in 1921 terecht een economische vluchteling kunnen noemen.
Ook de term ‘laag opgeleide migrant’ was wel op haar van toepassing. Want ze had niet meer opleiding dan het plaatselijk pastoorsschooltje.
Daarna werkte ze korte tijd op de weverij van de plaatselijke textielbaron Niedeck, en later op diens ‘kasteeltje’ als dienstmeisje, waar ze leerde serveren, de namen van de Franse wijnen correct uit te spreken als ze het etiket toonde, en een knicks  te maken bij het afscheid van de gasten.
Een van haar zusters, Gertrud, was haar al voorgegaan naar Amsterdam en zij zorgde voor een betrekking, zoals dat toen heette, bij de familie Peperkorrel.
Was Tienchen nu ook een kansarme migrant? Want dat is het criterium dat de heer Rutte van de volkspartij voor vrijheid en democratie aanlegt om te bepalen wie er van zijn kostelijk vrijheid en democratie mag meegenieten.
Dat is slim van meneer Rutte, want zo profiteert hij van de xenofobie van de heer Wilders (ook grootgebracht in  de VVD stallen) zonder voor de verkiezingen te veel op hem te lijken. Maar dat kan allemaal goed komen na 9 juni tenslotte zijn Bouterse en Brunswijk na de verkiezingen ook in elkaars armen gevallen.
Rutte discrimineert dus niet op etniciteit of religie, maar wil wel voorkomen dat ons land overstroomd wordt door kansarmen, die men in plattere kringen ook wel losers noemt.
Ik zit mij naar aanleiding van een televisie optreden van de heer R. hardop af te vragen hoe hij in Gods- c.q. Allah’s naam daar aan de grens bij Venlo (waar Tienchen destijds misschien ook wel overgestoken is) wil vaststellen of subject X al dan niet kansrijk is.
Maar dan geeft mijn jongste zoon, eerstejaars sociologie (in Nijmegen) het verlichtende commentaar: “In het land van Rutte bestaan toch helemaal geen kansarmen?”
Verdomd, hij heeft gelijk, die studie levert na een half jaar al rendement op.
In de liberale droomwereld kan iedereen het maken als hij zijn best maar doet, en niet te veel wordt gehinderd door “regeltjes” van een opdringerige overheid.
Van krantenjongen tot miljonair, dat soort werk. (Een beetje sneu dat de enige Nederlander die krantenjongen èn miljonair is zich tot de SP heeft bekend).
Alle politieke wrok even terzijde.  Als Rutte in 1921 minister president was geweest, was Tienchen hier niet binnen gekomen. En had zij niet mijn vader ontmoet, en had mijn jongste zoon niet die correcte opmerking kunnen plaatsen, en had mijn oudste zoon niet die goed opgeleide en kansrijke Poolse ontmoet en was dat prachtige kindje er niet geweest dat nu dapper probeert op eigen benen te staan en ooit wellicht de eerste vrouwelijke president van Polen of van de Verenigde Staten van Europa zal worden.
Maar ook als dat laatste niet gebeurt, is – omdat de heer Rutte in 1921 nog niet bestond – ons land toen verrijkt met een vrouw die mijn moeder zou worden.

Een moeder die mij leerde dat je niet een algemeen oordeel kon vellen over Duitsers of Joden of wie dan ook. Zij sprak altijd met warmte over de familie waar zij diende.
Die mij ondanks haar gebrekkige opleiding een ongeneeslijke nieuwsgierigheid bijbracht.
Die me leerde improviseren.
Die me leerde de waarde van sentiment en romantiek te ontdekken.
Die gedichten als das Lied von der Glocke, en Wahlfart nach Kevelaer kon reciteren.
Die al die Duitse deugden vertegenwoordigde voordat de rechtse xenofoben daar hun vernietigende werk deden.
Een moeder die het voor mij gemakkelijk maakte het feminisme te omhelzen.

Kortom, meneer Rutte waar praat U over?
Wat matigt U zich aan?
Waar haalt U het recht vandaan om te oordelen over de legitimiteit van mensen die U niet kent, en waarschijnlijk niet wilt kennen?
Begin eens te leven.  Zorg eens voor een kind, en kijk eens wat U daarvan terecht brengt, voor U zich aan de maatschappij vergrijpt!

Tags:,
Geplaatst in verkiezingen | 1 Comment »

Tweeverdieners en duurzaamheid

maandag 31 mei, 2010

Taal leeft, luidt het cliché. En taal kan het weten, want taal bestaat voor een goed deel uit clichés, of – om het iets neutraler uit te drukken – vaste uitdrukkingen.
Veel vaste uitdrukkingen zijn overigens ook weer niet muurvast. Na een tijdje raken ze weer in vergetelheid en weten alleen nog types als Paulien Cornelisse en Ewoud Sanders van hun bestaan.

Want wanneer gebruikt een normaal mens zoals u nog een uitdrukking als voordeurdelers? De kranten stonden er ooit vol van. Het Ik-tijdperk dan? Of tweeverdieners?
Deze termen zijn verdwenen, omdat de bijbehorende verschijnselen niet meer uitzonderlijk zijn.
Niemand bekommert er zich nog om of de buren wel of niet getrouwd zijn.
Een meerderheid van ons volk lijkt zielstevreden te zijn met ik-tijdperk.
OK. Links – zoals u weet het enige volksdeel met hobby’s – zou wel een tikje meer wij-tijdperk blieven en rechts ziet overal het gevaar van het hunnie-tijdperk. Maar vrijwel iedereen is tevreden met de tweeverdieners.

Toen mijn eerste kind naar de basisschool ging, was mijn vrouw een van de weinige vrouwen op het schoolplein die ook nog een andere baan had.
Toen mijn zes jaar later geboren kind die zelfde basis school verliet,  was zij een van de weinigen die niet buitenshuis werkte.

So what? Het is toch het goede recht van iedere vrouw om buitenshuis te gaan werken als ze dat willen?
Natuurlijk. Zoals het ook hun goede recht is om dat niet te doen, als ze dat niet willen en een partner daar voor zorgt.
Of als twee partners die taak delen.
Tenminste, dat is wat ik aan de tweede feministische golf heb overgehouden. Het idee dat de vrouw beslist over haar leven.

Dat laatste idee lijkt echter niet bij iedereen te leven.
De drie liberale partijen, VVD, D66 en GroenLinks en de twee populistische partijen SP en PVV willen dat vrouwen ‘gestimuleerd worden deel te nemen aan het arbeidsproces‘ zoals ze dat noemen en verklaren daarbij ook nog eens dat dit een bijdrage aan de emancipatie van de vrouw is.
Niks zelf beslissen. Wij weten wat goed voor je is. Je huis uit!

Het voortouw wordt hierbij genomen door GroenLinks. Een voormalige  lijsttrekker van deze partij liet geen gelegenheid voorbij gaan om te pleiten over wat zij smalend noemt de aanrechtsubsidie en dat is niet alleen demagogisch, maar ook anti-feministisch, rechts en milieu vijandig.
Ik zal die vier beschuldigingen hieronder stuk voor stuk onderbouwen.

Zeuren over aanrechtsubsidie is demagogisch

De zogenaamde aanrechtsubsidie is helemaal geen subsidie.
Officieel heet het algemene heffingskorting en het is een stukje van wat vroeger de belastingvrije voet heette. Het was het gedeelte van het inkomen waarover geen belasting betaald hoeft te worden.
Voor een gezin was dat bedrag hoger dan voor een alleenstaande. En de verrekening vond plaats via de aanslag van de kostwinner.

Later werd dit systeem gewijzigd. De belastingvrije voet van de kostwinner werd verlaagd. Deze ging dus meer belasting betalen en de niet werkende partner kreeg nu van de belastingdienst een bedrag op haar of zijn rekening teruggestort.
Prettiger konden ze het niet maken, maar wel ingewikkelder.
Maar de voorstanders van deze regeling vonden dat dit de emancipatie van de vrouw diende.

Nu er naar gestreefd wordt om deze uitkering te stoppen, wordt de belasting voor gezinnen waarvan een van de partners geen betalende baan heeft dus verhoogd.  En wederom wordt dit emanciperend genoemd.
Eerst emancipeer je dus door het uitdelen van een sigaar uit de eigen gezinsdoos en vervolgens emancipeer je nog eens door die sigaar weer af te pakken.
Als we het dus per se over een aanrecht willen hebben, hebben we het hier dus over het invoeren van de aanrechtbelasting!

Zeuren over aanrechtsubsidie is anti-feministisch

Zeuren over aanrechtsubsidie is niet alleen anti-feministisch omdat het het recht van vrouwen en een enkele man ontkent om zelf uit te maken hoe ze het werk met hun partner verdelen.
Het is ook anti-feministisch omdat het woord aanrechtsubsidie een kleinerend beeld creëert van het werk wat in huis verricht wordt.
Wat daar gebeurt is namelijk zeer belangrijk werk, wat veel aandacht, inspanning en kunde vraagt om het goed te doen, zeker als daar het verzorgen en opvoeden van kinderen bij komt.
Het scheppen van een veilige liefdevolle omgeving waarin kleine mensen opgroeien is niet alleen van cruciaal belang voor die kinderen zelf, maar tevens voor de maatschappij die zij later gaan bevolken.
Dat dat werk niet betaald en onvoldoende gewaardeerd wordt is al erg genoeg.
Het is ronduit schandalig om daar nog eens  een sneer over ‘aanrechtsubsidie’ aan toe te voegen en dan ook nog eens te claimen dat je emanciperend bezig bent.

Zeuren over aanrechtsubsidie is rechts

De werkelijke beweegreden achter het afnemen van de belastingcompensatie van niet-werkende partners is dat men verwacht dat dezen hierdoor aangemoedigd worden buitenshuis betaald werk te gaan verrichten.
Natuurlijk is het maar de vraag of mensen die bewust kiezen voor huis en gezin voor pakweg 170 euro per maand te koop zijn.  Maar overheden en politici denken zo niet. Zij denken niet aan individuele mensen, ze denken in systemen.
Ze gaan er van uit dat het goed is voor de economie dat er door iedere volwassene betaald werk verricht moet worden.

Mogelijk is dat ook goed voor de economie. Maar de vraag die iedere politicus zich moet stellen, en zeker iedere zich links noemende politicus zich moet stellen is:
“Is wat goed is voor de economie, ook goed voor mensen?”

Deze droom van de totale tweeverdienersmaatschappij is een rechts kapitalistisch droom en gaat niet meer over full employment maar over full exploitation.
In een economie waarin in meerdere bedrijfstakken de CAO ontdoken kan worden, het ontslagrecht wordt verruimd, de duur van de WW wordt ingekort;
waarin buitenlandse bedrijven van de ene op de andere dag hun productie naar een ander land kunnen  verplaatsen;
waarin iedereen tot zijn 67ste moet werken, maar vrijwel niemand boven z’n vijftigste nog een normale baan kan vinden;
In zo’n economie valt groei stelselmatig uit in het voordeel van de ondernemer  en niet in het voordeel van hen die ondernomen worden.

Werken is prachtig. Maar het moet eerlijk beloond worden, zowel binnenshuis als buitenshuis.
Werken is een individueel recht en een sociale plicht zowel binnenshuis als buitenshuis.
En ieder moet het recht hebben zelf uit te maken waar hij zijn of haar werk wil verrichten.

Het gezeur over aanrechtsubsidie is milieu-vijandig

Hoe meer arbeidsparticipatie, hoe meer woon werk verkeer. Dat kan iedereen op zijn vingers natellen.
Natuurlijk, politici verven desgevraagd de banen die zij op papier creëren allemaal duurzaam groen. Maar dat thuis werken is een verhaal dat we al jaren horen, maar nog nauwelijks zien.
(Soms krijg je heimwee naar dat jaar 2020 waarin al die kabinetsdoelstellingen bereikt werden).

Als iedereen werkt, heeft er ook bijna niemand meer puf om uitgebreid te koken. De kinderen die in zo’n convenience gezin opgroeien zullen het dan ook niet of nauwelijks zien gebeuren en zullen het derhalve ook nooit leren en het later ook niet doen. En dus zie  je steeds meer kant en klaar producten in de winkel.
Vroeger maakte je van tien basisproducten zoals aardappelen, melk, ei, ui, meel, havermout, appel, boter, rijst en pasta tezamen met groenten en fruit honderd en veertig verschillende gerechten. Nu vind je er minstens honderdtwintig daarvan kant en klaar in de supermarkt.
Zo komt de Plusmarkt aan zijn 10.000 artikelen en de Jumbo aan de 32.000!

Stuur je nu een kind voor een pak yoghurt naar Albert dan zal het minuten lang moeten zoeken tussen de 27 yoghurt varianten.
Al die producten zullen gefabriceerd , verpakt en vervoerd moeten worden en ons via de reclame aangepraat moeten worden. En dagelijks blijven van al die producten weer onverkochte resten over.
Twee verdieners zijn ook twee verbruikers. Sparen is ongeveer net zo populair als koperpoetsen dus komt die 3D tv er wel en de derde vakantie over een tijdje ook wel. Dat bankstel kan eigenlijk ook niet meer en een boodschappen autootje zou toch wel handig zijn. Elektrisch misschien, vanwege het milieu?

Kortom, de grondstoffen raken dan wel op, ook al kunnen we binnenkort olie uit de oceaan halen, maar de productie moet blijven groeien.

Het tweeverdienersmodel is de zege van de consumptiemaatschappij, maar een ramp voor het milieu en het ondergraaft het persoonlijk- en maatschappelijk noodzakelijke (kent u dat woord nog?) gezinsleven.

Met die mythe van de aanrechtsubsidie toont GroenLinks zich dus niet groen en niet links.

Zie ook  het pamflet “Waarom ouders onmisbaar zijn; Het gezin de broedstoof van de evolutie” en nogmaals aanbevolen het Moederfront

Tags:, ,
Geplaatst in verkiezingen | 12 Comments »

Hoezo, aanrechtsubsidie?

woensdag 3 maart, 2010

Het is 3 maart 2010 en ik heb voor de deelraadsverkiezing toch maar op Groen Links gestemd.
Op die kleine schaal kunnen ze niet veel kwaad.  Maar in juni hoeven ze niet op mij te rekenen.
En dat éne woord ‘aanrechtsubsidie’ speelt daar een belangrijke rol in.

Het is een denigrerende term die mevrouw Halsema dan ook elke keer op een smalende toon uitspreekt en waarmee zij de algemene heffingskorting voor niet buitenshuis werkende vrouwen bedoelt.

Die toeslag vervangt een deel van de belastingvrije voet. Dat was het bedrag dat je in mindering mocht brengen op je belastbaar inkomen. En die was voor een gehuwde eenverdiener  groter dan voor een alleenstaande.

Om voor mij onduidelijke redenen is die regeling afgeschaft, maar krijg je ter compensatie maandelijks een bedrag van de belasting op je rekening gestort. En een andere nieuwigheid daarbij was dat de niet verdienende partner (niet per se een vrouw) zijn of haar toeslag op een eigen rekening gestort kon krijgen.

In de ogen van mevrouw Halsema is die redelijke belastingmaatregel nu een ‘aanrechtsubsidie’ geworden, die zoals ze wel eens wil uitleggen vrouwen (want mannen komen in haar verhaal nooit voor) er van weerhoudt de arbeidsmarkt te betreden.

Blijkbaar denkt mevrouw Halsema dat als een vrouw beroepsmatig wil werken ze zich daarvan laat weerhouden door pakweg € 160,- per maand.
Wat ik stuitend vind aan haar verhaal is dat ze haar pseudo feministische streven verpakt in een uiterst demagogische term, want er is helemaal geen opzet om te subsidiëren en het kan ook nauwelijks als zodanig werken.
Het betitelen van deze toeslag als ‘aanrechtsubsidie’ is net zo iets als het streven naar het afschaffen ervan opvoedingsbelasting te noemen.

Wat is er trouwens mis met een aanrecht. Ik vind dat gezinnen waar nog dagelijks gekookt wordt door een van de ouders (of gezellig door beiden) een aantrekkelijker nest vormen voor kinderen , dan gezinnen waar het conservenblik en de magnetron de dienst uitmaken. En ik ben ook blij dat mijn kinderen niet in de buitenschoolse opvang terecht hoefden te komen.
Wat je niet laat vallen, hoeft immers ook niet opgevangen te worden.

Wat mevrouw Halsema vergeet is dat vrouwen heel wel in staat zijn zelf uit te maken of,  hoe, waar, waarmee en wanneer ze bezig willen zijn.
Trouwens wil zij het afschaffen van de zorgtoeslag vergezeld laten gaan van de garantie van een redelijk betaalde baan? Lijkt me moeilijk te bieden in dit tijdperk.
En moeten duizenden kostwinners die het afgelopen jaar ontslagen werden, nu ook hun toeslag inleveren, omdat ze wel eens gevaarlijk dicht in de buurt van een aanrecht zouden kunnen komen?

En tenslotte is er al eens nagedacht hoe je die uitbreiding van het woon-werkverkeer op je CO2 balans recht breit?

O ja, door minder te koken natuurlijk.

Na eerste publicatie ontdekt: http://hetmoederfront.blogspot.com/2008/05/doelstelling-het-moederfront.html Warm aanbevolen!

Naschrift 31 maart 2010:

Uit het feit dat D66 kandidaat Pia Dijkstra voorzitter is van de “Taskforce” Deeltijd Plus mag je afleiden dat behalve GroenLinks ook D66 voor afschaffing van de heffingskorting voor niet buitenshuis werkende partners is.
(Betekent Taskforce misschien een instantie die je forceert taken uit te voeren?)
Volstrekt duidelijk is het standpunt van D66 overigens niet omdat de volledige tekst van het het verkiezingsprogramma niet op hun site te vinden is.
Ook het standpunt van de SP is niet helder.  Ik kan me wel uitspraken herinneren dat zij op de zelfde lijn zitten als Groen Links maar ook op de website van de SP is hier geen duidelijk uitspraak over te bekennen. Als er in de discussies naar gevraagd wordt komt daar van de partij geen reactie op.
Het is met het oog op de a.s. verkiezingen misschien een goed idee om de samenstellers van de verschillende kieswijzers er toe te bewegen dit punt in hun keuzelijstjes op te nemen.

Zie ook:  Tweeverdieners en duurzaamheid en Het gezin, broedstoof van de evolutie

Tags:, ,
Geplaatst in Uncategorized | 6 Comments »

%d bloggers liken dit: